-
1 zaświe|cić
pf Ⅰ vt (zapalić) to light [pochodnię, znicze]; to strike [zapałkę]; to switch [sth] on, to switch on, to turn [sth] on, to turn on [lampę, latarnie]- zaświeć światło, bo ciemno it’s dark, switch a. turn on the light- zaświecić komuś w oczy latarką to shine a torch into sb’s eyes- zaświecił reflektorami prosto w moje okna he shone his headlamps right into my windows ⇒ świecić- znowu zaświeciło słońce the sun started to shine again- światło zaświeciło w jej pokoju the light went on in her room- oczy zaświeciły mu gniewem przen. his eyes glinted in a. with anger- oczy mu się zaświeciły wesołym blaskiem przen. there was a sparkle in his eyes, his eyes began to glitter in merrimentThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaświe|cić
-
2 zaświecić
1. (-cę, -cisz); imp -ć; vt perf 2. vi* * *pf.1. (= zapalić) (lampę, świecę) light; ( zapałkę) strike.2. (= poświecić) shine, give light.3. (= zabłysnąć) sparkle; zaświeciło słońce the sun started shining; oczy zaświeciły mu gniewem fury glinted in his eyes.ipf.(= rozbłysnąć) shine, flash; oczy jej się zaświeciły her eyes twinkled.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaświecić
См. также в других словарях:
zaświecić — dk VIa, zaświecićcę, zaświecićcisz, zaświecićświeć, zaświecićcił, zaświecićcony rzad. zaświecać ndk I, zaświecićam, zaświecićasz, zaświecićają, zaświecićaj, zaświecićał, zaświecićany 1. «sprawić, żeby coś świeciło, paliło się, włączyć źródło… … Słownik języka polskiego
